Etykiety na butlach z gazami technicznymi

Polskie Normy, którymi należy posiłkować się, jeśli chodzi o oznakowanie butli z gazem technicznym to:

• PN-EN ISO 13769:2010 – wersja polska; Butle do gazów – Cechowanie.

• PN-EN ISO 7225:2007/A1:2013-03 - wersja angielska; Butle do gazów – Etykiety ostrzegające,

• PN-EN 1089-3:2011 - wersja angielska; Butle do gazów – Znakowanie butli (z wyłączeniem LPG) – Część 3: Kod barwny.

Pełnym oznakowaniem zawartości gazowej jest etykieta produktu wraz z nalepkami ostrzegawczymi. Butla powinna posiadać etykiety:

• z oznaczeniem jej właściciela, zakładu napełniającego oraz

• z datą badania przez UDT i terminem badania następnego (jeżeli była badana).

Każda butla jest cechowana oznaczeniami naniesionymi w sposób trwały, które określają, między innymi:

• numer normy i symbol kraju,

• znak identyfikacyjny jednostki kontrolującej (notyfikowanej),

• datę badania odbiorczego (rok/miesiąc),

• określenie gazu,

• znaki produkcyjne,

• znaki eksploatacyjne.

Butle oprócz wybitych na nich oznaczeń i cech są malowane na odpowiednie kolory rozpoznawcze i opisywane skrótowo literami:

• tlen – barwa butli niebieska u góry biała, napisy czarne,

• acetylen – barwa butli kasztanowa, napisy białe,

• ditlenek węgla – barwa butli szara,

• azot – barwa butli szara, napisy czarne,

• wodór, metan, propan – barwa butli szara z częścią górną czerwoną, napisy czarne,

• amoniak, chlor, chlorowodór – barwa butli szara u góry żółta, napisy czarne,

• argon – barwa butli szara u góry ciemnozielona, napisy czarne,

• hel – barwa butli szara u góry brązowa, napisy czarne.