Ubezpieczenie pracownika - na kim spoczywa ten obowiązek?

Każdy pracownik podlega obowiązkowemu ubezpieczeniu społecznemu, do którego zalicza się ubezpieczenie emerytalne, rentowe, chorobowe i wypadkowe. Obowiązek zgłoszenia pracownika do ubezpieczenia społecznego spoczywa na pracodawcy. Należy tego dokonać w terminie 7 dni od chwili rozpoczęcia stosunku pracy. Pracodawca z wynagrodzenia pracownika odprowadza składki na ubezpieczenie społeczne. Ile wynoszą poszczególne składki?

Pracownik w związku z obowiązkiem wynikającym ze stosunku pracy, podlega następującym rodzajom ubezpieczeń społecznych:

• emerytalnemu,

• rentowemu,

• chorobowemu,

• wypadkowemu.

Wszyscy pracownicy zatrudnieni na terytorium RP obowiązkowo podlegają wyżej wymienionym ubezpieczeniom społecznym. Wyjątek stanowią prokuratorzy. Składki ubezpieczeniowe nie są odprowadzane od ich wynagrodzenia. Obowiązek zgłoszenia wszystkich pracowników do ubezpieczeń społecznych to kwestia, za którą odpowiada pracodawca.

Każdy ubezpieczony pracownik podlega zasadzie równego traktowania. Dotyczy ona warunków objęcia systemem ubezpieczeń społecznych, obowiązku regulowania składek, a także wypłacania świadczeń pieniężnych, które przysługują z polisy. Osoba, która chce dodatkowo ubezpieczyć siebie oraz swoich najbliższych, może zdecydować się również na ubezpieczenie na życie. W wyborze najlepszej oferty możemy wspomóc się porównywarkami ubezpieczeń jak np. https://ocenapolis.pl/

W polskim prawie obowiązuje również zasada gwarancji wypłacalności świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Co to oznacza? Jeżeli w Funduszu Ubezpieczeń Społecznych nie ma wystarczającej ilości środków na wypłatę świadczeń, pracownicy i tak mają zagwarantowaną wypłatę. Dlaczego? Pieniądze na ten cel pokryje wówczas budżet państwa.

Pracodawca ma obowiązek zgłoszenia pracownika do ubezpieczenia społecznego w terminie 7 dni od rozpoczęcia stosunku pracy. Należy tego dokonać przy pomocy formularza ZUS ZUA. Obowiązek ubezpieczenia społecznego ustaje wraz z zakończeniem stosunku pracy.

W przypadku osoby, które pracuje w oparciu o umowę zlecenie, obowiązek ubezpieczenia społecznego powstaje od dnia wskazanego w umowie jako dzień rozpoczęcia wykonywania pracy. Obowiązek ten ustaje w chwili rozwiązania umowy lub jej wygaśnięcia.

Wysokość składki na ubezpieczenie społeczne pracownika jest wyrażona w formie stopy procentowej (identycznej dla wszystkich ubezpieczonych). Składki, które pracodawca ma obowiązek potrącić z wynagrodzenia pracownika tytułem ubezpieczenia społecznego, wynoszą:

• 9,67 % podstawy wymiaru składek (składki emerytalne),

• 1,5 % podstawy wymiaru składek (składki rentowe),

• 2,45 % podstawy wymiaru składek (składki chorobowe).

Łączna wartość składek, które pracodawca odprowadza na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne, jest równa 13,71%. Dodatkowo, od wynagrodzenia pracownika, odciągana jest również składka na ubezpieczenie zdrowotne. Wynosi 9% podstawy wymiaru składek.

Stopa procentowa składki na ubezpieczenie wypadkowe jest określana mianem standardowej. Obowiązuje ona w wysokości 1,8 % tylko dla pracodawców, którzy zgłaszają max. 9 ubezpieczonych osób. W pozostałych sytuacjach jej wysokość zależy od ryzyka wykonywanego zawodu.

Podstawę wymiaru składek na ubezpieczenie społeczne pracownika stanowi jego przychód. Przyjmijmy, iż dana osoba jest zatrudniona w jednej firmie na umowę o pracę, ale jednocześnie pracuje w tym miejscu w oparciu o umowę zlecenie/o dzieło bądź o świadczenie usług. Wtedy to podstawę wymiaru składek tej osoby stanowi łączny przychód z obu umów.

Oprócz wynagrodzenia, przychód pracownika stanowi tzw. wartość świadczenia w naturze. Co to oznacza? Chodzi o sytuację, w której firma wynajmuje pracownikowi mieszkanie. Wtedy to pracodawca ustala wysokość takiego świadczenia w oparciu o ekwiwalent pieniężny określony w przepisach o wynagrodzeniu.

Pracodawca przekazuje składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe do kwoty określonej w danym roku kalendarzowym. Jeżeli suma ta zostanie przekroczona, przestaje on tego dokonywać.