Jak często przeprowadzać badanie kontrolne pracownika ochrony?

Status prawny pracowników ochrony oraz podstawowe kwestie związane bezpieczeństwem pracy tych osób reguluje ustawa z 22 sierpnia 1997 r. o ochronie osób i mienia (Dz.U. z 1997 r. nr 114 poz. 740 ze zm.). Pracownikiem ochrony na gruncie przywołanego aktu jest osoba wpisana na listę kwalifikowanych pracowników ochrony fizycznej lub kwalifikowanych pracowników zabezpieczenia technicznego, i wykonująca zadania ochrony w ramach wewnętrznej służby ochrony albo na rzecz przedsiębiorcy mającego koncesję na prowadzenie działalności w zakresie ochrony osób i mienia.

Zauważmy, że pracownikiem ochrony jest również osoba wykonująca zadania ochrony w zakresie niewymagającym wpisu na listę, na rzecz przedsiębiorcy który uzyskał koncesję na prowadzenie działalności w zakresie usług ochrony osób i mienia.

Biorąc pod uwagę przywołaną wyżej definicję pracownika ochrony można wyróżnić pracowników ochrony, którzy:

• posiadają wpis na listę pracowników kwalifikowanych pracowników ochrony,
• nie legitymują takim wpisem.

Podstawa zatrudnienia pracownika ochrony, jak również fakt legitymowania się wpisem w zakresie kwalifikacji ma jednak znaczenie w kontekście obowiązkowych badań. W przypadku pracowników ochrony posiadających wpis na listę pracowników kwalifikowanych zasadą jest, że podlegają oni badaniom lekarskim oraz psychologicznym co 3 lata. Jednak po okresie niezdolności do pracy spowodowanej chorobą trwającą dłużej niż 6 miesięcy pracownik kwalifikowany powinien zostać skierowany na badanie – zarówno lekarskie, jak i psychologiczne.

Kłopot w tym, że regulacja nakazująca przeprowadzania badań lekarskich oraz psychologicznych po okresie 6 miesięcznej niezdolności do pracy związanej z chorobą stoi w kolizji z zasadą badań kontrolnych obowiązującą na gruncie Kodeksu pracy. Wynika z niej, że w przypadku niezdolności do pracy trwającej dłużej niż 30 dni, spowodowanej chorobą, pracownik podlega kontrolnym badaniom lekarskim w celu ustalenia zdolności do wykonywania pracy na dotychczasowym stanowisku.

Próbując rozstrzygnąć powyższą kwestię należy w pierwszej kolejności ustalić, czy niedysponowany z powodu choroby pracownik ochrony jest pracownikiem zatrudnionym na podstawie stosunku pracy, czy też nie. Jeżeli nie jest pracownikiem w rozumieniu prawa pracy, wówczas należy przyjąć, że względem niego ma zastosowanie zasada zobowiązująca przeprowadzanie badań lekarskich oraz psychologicznych po okresie 6 miesięcznej niezdolności do pracy z powodu choroby. Jeżeli jednak jest pracownikiem zatrudnionym na podstawie kodeksu pracy, wówczas pojawia się problem – czy zastosować przepis szczególny dotyczący pracowników ochrony czy przepis Kodeksu pracy, który znacznie lepiej oddaje zasadę dbałości pracodawcy o zdrowie i bezpieczeństwo pracowników?

Wydaje się, że bardziej optymalnym rozwiązaniem będzie zastosowanie przepisów Kodeksu pracy – mimo tego, że ustawa o ochronie osób i mienia, w zakresie dotyczącym pracowników, do prawa pracy bezpośrednio nie odsyła. Jednak zatrudnienie na podstawie stosunku pracy pracownika ochrony wpisanego na listę pracowników kwalifikowanych powoduje, że osoba taka jest nie tylko pracownikiem ochrony w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie osób i mienia, ale również pełnoprawnym pracownikiem, który ma obowiązki i prawa wynikające z Kodeksu pracy. Tym samym zatrudniając na podstawie prawa pracy pracownika ochrony wpisanego na listę pracowników kwalifikowanych, który stał się niezdolny do pracy z powodu choroby, lepszym rozwiązaniem będzie skierowanie go na badania kontrolne – nie po 6 miesiącach niezdolności do pracy – tylko po niezdolności do pracy spowodowanej chorobą trwającej dłużej niż 30 dni.