Wskaźnik siły chłodzącej powietrza (WCI)

Normą, przedstawiającą wytyczne dotyczące wymaganych pomiarów, obliczenia oraz określania wartości granicznych WCI jest PN-EN ISO 11079:2008. „Ergonomia środowiska termicznego. Wyznaczanie i interpretacja stresu termicznego wynikającego z ekspozycji na środowisko zimne z uwzględnieniem wymaganej izolacyjności cieplnej odzieży (IREQ) oraz wpływu wychłodzenia miejscowego”.

Norma ta zastąpiła wycofaną w czerwcu 2008r. normę PN-N-08009:1987. „Ergonomia. Środowiska zimne. Metoda oceny ujemnego obciążenia termicznego oparta na wskaźnikach WCI i IREQ”.

Obliczenie wartości wskaźnika obywa się na podstawie pomiarów temperatury i prędkości powietrza.

1. W pierwszej kolejności dokonuje się pomiarów temperatury powietrza i prędkości ruchu powietrza bezpośrednio na stanowisku pracy.
2. Następnie wyniki pomiarów są uśredniane dla sumarycznego czasu przeprowadzanych pomiarów i podstawiane do wzoru.
3. Końcową czynnością jest porównanie uzyskanych wyników z wartościami zamieszczonymi w normie.

Zgodnie z powyższą normą wskaźnik oblicza się wg wzoru:

WCI = (10,45 + 10√ V_ar  - V_ar) x (33 - t_a)

gdzie:

WCI - wskaźnik siły chłodzącej wiatru, w kcal/m²h,

V_ar - prędkość ruchu powietrza, w m/s,

t_a - temperatura powietrza, w °C.

Wielkość wskaźnika pozwala oszacować stopień ryzyka odmrożeń poszczególnych części ciała. Zgodnie z zapisami w normie ryzyko to jest duże, gdy WCI jest większe lub równe 2000 kcal/m²h. W takiej sytuacji ekspozycja na zimno jest bezwzględnie zabroniona.

Jeżeli obliczony wskaźnik jest mniejszy od 2000 kcal/m²h, ale większy lub równy 1200 kcal/m²h (1200 ≤ WCI <  2000), ryzyko jest średnie, a dozwolony czas przebywania w takich warunkach musi być skrócony zgodnie z zapisami w normie i wynosi on w zależności od wielkości wskaźnika siły chłodzącej od 5 do 25 min.

Ekspozycja ciągła jest dopuszczalna, gdy WCI < 1200 kcal/m²h, czyli występuje małe ryzyko odmrożenia.

Inaczej mówiąc w ciągu 8-godzinnego dobowego wymiaru czasu pracy dopuszczalne wartości wskaźnika WCI nie mogą przekraczać 1200 kcal*m^-2*h^-1.

Należy pamiętać, że bez sięgnięcia do normy, posiadania odpowiednich przyrządów pomiarowych (termometr, anemometr) nie ma możliwości obliczenia wskaźnika WCI na stanowisku pracy.