Praca zdalna – nie zawsze wszystkim po równo, czyli czy pracodawca powinien zapewnić wszystkim pracownikom zdalnym jednakowy poziom wyposażenia?

W zależności od konkretnego zakresu obowiązków pracowników rolą pracodawcy jest właściwe wyposażenie zatrudnionych w odpowiednie maszyny, urządzenia techniczne czy szeroko rozumiane narzędzia pracy. W przeciwnym razie nie ma mowy o wykonywaniu pracy o należytej jakości oraz ilości, nie mówiąc już o względach bezpieczeństwa. Zakres wyposażenia musi ściśle odpowiadać zakresowi obowiązków związanych z umówioną pracą. Inne wyposażenie dostanie pracownik budowlany pracujący na wysokości, inne pracownik biurowy wykonujący pracę w siedzibie zakładu pracy, a jeszcze inne może otrzymać pracownik wykonujący pracę zdalną.

W przypadku pracy zdalnej pracodawca jest zobowiązany zapewnić pracownikowi wykonującemu pracę zdalną materiały i narzędzia pracy, w tym urządzenia techniczne, niezbędne do wykonywania pracy zdalnej. W przeważającej liczbie przypadków praca zdalna będzie dotyczyła pracy wykonywanej w ramach szeroko rozumianego, bliżej nie zdefiniowanego stanowiska administracyjno-biurowego. W kontekście obowiązku zapewnienia właściwego wyposażenia rodzi się istotne dla praktyki pytanie: czy pracodawca wszystkim pracownikom zdalnym powinien zapewnić jednakowy poziom wyposażenia?

Na powyższe pytanie nie ma jednoznacznej odpowiedzi. Można powiedzieć, że odpowiedzią jest "i tak i nie" – w zależności od konkretnego przypadku. Co do zasady praca zdalna powinna wiązać się z takim samym poziomem wyposażenia, jak praca stacjonarna. Chyba, że nie ma takiej możliwości uwzględniając warunki techniczne oraz lokalowe. Trudno bowiem przyjąć, że w każdym przypadku w miejscu pracy zdalnej będzie istniała możliwość posadowienia przykładowo kilku monitorów ekranowych.

Każdy powinien mieć zapewnione wyposażenie na poziomie przynajmniej minimalnym. Jednak dopuszczalnym postępowaniem jest różnicowanie w zakresie zarówno szybkości czy wydajności samych komputerów, jak również rodzaju czy parametrów urządzeń zewnętrznych. W takich jednak przypadkach pracodawca musi wykazać się obiektywnymi powodami, odwołując się do zakresu obowiązków konkretnych pracowników zdalnych.

Komputerowe stanowiska pracy, w przypadku pracy zdalnej powinny podlegać o cenie w zakresie warunków pracy, podobnie jak wszystkie stanowiska wyposażone w monitor ekranowy. W żadnym razie ocena taka nie powinna prowadzić do zrównania wszystkich pracowników zdalnych w zakresie wyposażenia. Ocena jednak musi korespondować z realnie wykonywanymi obowiązkami w szczególności z uwzględnieniem obciążenia narządu wzroku oraz układu mięśniowego szkieletowego pracowników.

W przypadku gdy jeden pracownik zdalny otrzymał wyłącznie laptop, drugi komputer stacjonarny wyposażony w zewnętrzny monitor, a trzeci „aż” dwa monitory istnieje ryzyko, że pierwszy pracownik uzna się za pokrzywdzonego, względem którego pracodawca dopuszcza się naruszenia zasady nierównego traktowania czy wręcz mobbingu. Odrzucając oczywiście absurdalny zarzut w zakresie mobbingu pracodawca powinien wykazać, że różnicowanie w zakresie wyposażenia wynika z rodzaju oraz zakresu obowiązków. Nie każdy rodzaj pracy biurowej może być bowiem efektywnie i ergonomicznie wykonywany z poziomu ekranu komputera przenośnego. Uświadomienie pracownikowi różnić w zakresie wykonywanych obowiązków mających przełożenie na poziom wyposażenia pozwoli zminimalizować ryzyko wystąpienia przez pracownika ze skargą do PIP i uruchomienia czynności kontrolnych w zakresie ewentualnego zarzutu nierównego traktowania w zakresie wyposażenia pracowników zdalnych.